Mijn reis naar Lesbos was één van mijn bijzonderste ooit. Ik ben gister teruggekomen en merk dat problemen die me voor vertrek dwars zaten me minder doen. Of dit zo blijft weet ik niet. Ik ga morgen weer werken en het ‘normale’ leven in. Wat zeker weten níet is veranderd is mijn ongeduld…Daarom zoals beloofd en iets vroeger dan verwacht: deel 2 van de Vluchtelingen Crisis: 2016 Editie!
Category Archives: Persoonlijk
Helpen in Lesbos
Daar ben ik weer na twee weken Lesbos. Ik heb in die twee weken denk ik iedere emotie die er is ervaren. In een paar blogs ga ik vertellen wat er in die twee weken is gebeurd en hoe ik dat heb ervaren. Dus hier volgt raw en uncut, gebaseerd op een waargebeurd verhaal mijn ervaring van de Vluchtelingen Crisis: 2016 editie!
Een goed begin…
De afgelopen weken stonden bol van voorbereiding op het grote onbekende: vrijwilligerswerk. Het leidde tot nieuwe ervaringen, een intiem moment met een vrachtwagenchauffeur en uiteraard ontzettend veel frustratie. Continue reading Een goed begin…
Talk the talk, now walk the walk….
Jaahaa, beetje roeptoeteren op mijn blog, dat vind ik mooi. Roepen wat ik ergens van vind, keertje ergens over twijfelen, me ergens aan irriteren en er dan toch schoonheid in proberen te ontdekken. Maar de grens is bereikt! Ik ga nu eens wat doen!
Perfecte feestdagen
Hoe was jullie kerst? Mijn kerst was top! Waar ik normaal een enorme pleuris hekel aan alles wat met feestdagen te maken heeft heb ging het dit jaar perfect. De feestdagen hadden alles, ruzie, irritatie, gezelligheid en niemand om mij heen. Het begon voor mij al een week geleden toen ik terug kwam van vakantie. Continue reading Perfecte feestdagen
Dus je wilt beginnen met roken?
Ik weet het! Roken dat is voor meelopende losers, de economie gaat kapot aan mensen die zes keer per dag naar buiten sneu in een hoekje gaan staan terwijl klanten vragend en zoekend rondlopen en aan het eind gaat iedereen ook nog eens heel duur dood. Ik heb het dan ook niet over roken van sigaretten.
Opa
Terug van weggeweest! Al ben ik niet bepaald weg geweest, maar op de één of andere manier toch een maand niks gepost! Druk, geen tijd, geen inspiratie, enzovoort. Vanwege de volgende quote van Jack London vandaag toch een blog en een paar mededelingen: You can’t wait for inspiration. You have to go after it with a club.
Perfectie bij Ikea
Vandaag was het zover, naar de Ikea voor de ‘leuke fluitketel‘. Het bedrijf waar P. en ik werken is sinds kort verhuisd naar een industrieterrein met daar ook een Ikea. Nu ik een retourtje Ikea in mijn lunchpauze kan lopen, is mijn consumptie van hotdogs verontrustend gestegen. Vanavond ging ik met P. naar deze ultiemste van alle testen waar je je relatie aan kunt onderwerpen.
Slaap maar rustig, wij houden de wacht…
Toen ik eenmaal een vaste baan had, een hobby en een huis miste ik nog steeds iets. Ik hou van sport en heb ook een opleiding in die richting gedaan, maar werk niet in dat veld. Ik voel me betrokken bij maatschappelijke ontwikkelingen, maar draag nou niet echt iets bij en ik werk dan wel fulltime, maar iets bij verdienen is nooit verkeerd. Ik zocht dus iets fysieks, uitdagend, maatschappelijk relevant, op vrijwillige basis én wat ook nog wat opleverde. Te mooi om waar te zijn! Of toch niet?
Is de wereld gek of ben ik gek?
Ahh de wereld…En alles wat er in zit. Soms snap ik er niks meer van. En soms snap ik niks meer van mezelf. En dit weekend? Toen snapte ik helemaal niks meer, over wat dan ook. Dat kwam allemaal door een ovenwant en een fluitketel.