Van mijn relatie weet iedereen zo’n beetje wel en inmiddels vindt iedereen het ook wel vrij normaal. Maar die kinderen, dat blijft toch raar. Want O. is niet van mij en nu komt er nóg 1 aan. Vind ik dat niet lastig? En wil ik geen eigen kinderen? Het zijn bijna de standaard vragen geworden nadat ik vertel over de zwangerschap van mijn vriendin.
De personificatie van iemands ellende
Een oude draft die al maanden klaar staat. Eigenlijk verouderd maar ik deel hem toch maar: Zoals jullie niet zal verbazen ben ik weer eens druk. Ik mag dit jaar gebruiken om mezelf te ontwikkelen van mijn skills als trainer. Dat doe ik vooral op mijn eigen vertrouwde afdeling maar soms word ik ingevlogen voor een training om een andere afdeling. Zo ook deze week, naar een afdeling met monteurs, die al 30 jaar op dezelfde plek werken en uitzonderlijk weinig behoefte hadden aan mijn training.
Karma-neutraal
Ik werk in de ”energiebranche”. Een doodsaaie business waar nooit wat gebeurt. Mensen vinden het vaak moeilijk om van zichzelf of een deel van hun leven te accepteren dat dat doodsaai is. Wat ze dan doen is allerlei ingewikkelde termen verzinnen om op verjaardagen de blits mee te maken. Continue reading Karma-neutraal
Update
Het viel me op dat mijn voorlaatste blog van maart 2016 was. Ik heb dus bijna een jaar niks geschreven. Het leek me daarom goed om eens te kijken naar het afgelopen jaar en de huidige stand van zaken. Waar hoopte ik op, wat heb ik gedaan, wat is er gebeurd en hoe hangt de vlag er nu bij? Continue reading Update
Twee stokken en tijgergeluiden
Sinds een tijdje zit O. op de kinderopvang, dat is goed voor kinderen heb ik me laten uitleggen. O. zit op een mooie, met een kok die biologisch kookt en een app met foto’s en updates. Zo word je zelfs op je werk nog geconfronteerd met zijn vieze luiers. Die updates zijn vaak vertederend en soms dwingen ze tot nadenken…
Onsamenhangend gebrabbel
Want dat gaat deze blog worden! Onsamenhangend, daarmee heet ik jullie welkom ik mijn wereld van de laatste tijd. Het is alweer een paar weken stil geweest. Deels is dat bewust, deels niet. Mijn blog schrijf ik eigenlijk voor mezelf. Ik voel me vereerd wanneer mensen lezen wat ik schrijf en check als een onzeker pubermeisje of er nieuwe reacties zijn wanneer ik een blog post, maar ik schrijf om mijn gedachten uit mijn hoofd te krijgen. En wat er de laatste tijd uitkwam was nogal veel van hetzelfde.
Helpen in Lesbos 3
Inmiddels ben ik bij mijn laatste weekend in Lesbos. Tijdens mijn eerste ochtend in Mytilini heb ik eindelijk geholpen bij de landing van boten. Ik voel me schuldig dat ik blij ben met deze bijzondere ervaring. Ik ben oprecht blij dat ik heb kunnen helpen. Maar na een ochtend van 05:45 tot 13:00 is de dag pas half voorbij.
Helpen in Lesbos 2
Mijn reis naar Lesbos was één van mijn bijzonderste ooit. Ik ben gister teruggekomen en merk dat problemen die me voor vertrek dwars zaten me minder doen. Of dit zo blijft weet ik niet. Ik ga morgen weer werken en het ‘normale’ leven in. Wat zeker weten níet is veranderd is mijn ongeduld…Daarom zoals beloofd en iets vroeger dan verwacht: deel 2 van de Vluchtelingen Crisis: 2016 Editie!
Helpen in Lesbos
Daar ben ik weer na twee weken Lesbos. Ik heb in die twee weken denk ik iedere emotie die er is ervaren. In een paar blogs ga ik vertellen wat er in die twee weken is gebeurd en hoe ik dat heb ervaren. Dus hier volgt raw en uncut, gebaseerd op een waargebeurd verhaal mijn ervaring van de Vluchtelingen Crisis: 2016 editie!
Een goed begin…
De afgelopen weken stonden bol van voorbereiding op het grote onbekende: vrijwilligerswerk. Het leidde tot nieuwe ervaringen, een intiem moment met een vrachtwagenchauffeur en uiteraard ontzettend veel frustratie. Continue reading Een goed begin…