Het is weer tijd voor mijn jaarlijkse ‘ik zou weer eens wat moeten schrijven’ periode. Nadat ik maanden niet had ingelogd vond ik een paar blogs die ik in Nieuw Zeeland heb geschreven maar niet heb gepubliceerd, daarnaast is er dit jaar weer van alles gebeurd.
Parttime-oom naar fulltime-oom
Ik heb er al vaker over geschreven, ik heb een relatie met een vrouw die getrouwd is én met haar man twee kinderen heeft. Wat ik daarvan vind heb ik ook al eens verteld. Maar…die ervaring is gebaseerd op deeltijd-ervaringen. Een keer een dagje Efteling, blijven slapen of een weekje Centerparcs. Maar nu: drie maanden Nieuw-Zeeland met in de hoofdrol een echtpaar, twee kleine kinderen en 1 verbaasde oom! Vijf dingen die mij opvielen.
Burn out 2/2
In mijn vorige posts heb ik verteld over mijn depressie en hoe daaruit een burn out ontstond. Hoewel het maanden duurde voordat ik het een burn out noemde begon ik wel met een behandeling. Rust, sporten, grenzen leren kennen en aangeven, acceptatie en uiteraard hoe het allemaal niet snel genoeg ging.
Burn out 1/2
Zoals ik in een andere blog al heb geschreven concludeerde een psycholoog een depressie en later een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis. ‘Dat is leuk’ zei ik thuis ´maar dat is niet iets waar mijn klanten last van hoeven te hebben’. Verstandige woorden zo zou blijken. Continue reading Burn out 1/2
Depressie
Ik ben deze blog ooit begonnen met de ambitie te schrijven over de ontwikkeling van ‘de man’. In de praktijk bleek dat minder over mannen in het algemeen te gaan en meer over mijn eigen ontwikkeling. Dat was natuurlijk voordat ik helemaal nergens meer over schreef. Hoe kan dat nou?
Teer zieltje
Ik ben blank, man én hetero. Ik ben de standaard, de benchmark. Politieke partijen maken beleid met mij in gedachten. Voor bedrijven ben ik de klant waarmee ze zichzelf associëren. De hele wereld draait om mij. Ik ben nog nooit gediscrimineerd. Ik heb er een hekel aan, maar begrijpen? Dat kan ik niet, ik heb het nooit ervaren. Tot vorige week, toen heb ik een glimp opgevangen en een eerste krasje op mijn ziel gekregen.
Opvoeden
O. is in november drie geworden. Dus hij praat steeds meer, vindt van steeds meer dingen iets en leert steeds meer. Hoewel ik niet zijn vader ben ligt daar voor mij, als benoemd ”oom Zef” een schone taak. Deze week ging het over het beheersen van onze emoties. En uiteraard had ik het mis… Continue reading Opvoeden
Mijn eerste tatoeage
Toen ik 16 was leek het me een goed idee om een tatoeage te laten zetten. Je bent jong en je wil wat. Mijn ouders vonden wat anders. Toen ik 18 was leek het me nog steeds een puik plan, maar ik kende niemand die wat ervaringen kon delen en in mijn eentje pionieren ging me toch wat te ver. Toen was ik 25, afgestudeerd en klaar voor mijn wereldreis. Ik had inmiddels al jaren een thema in gedachte en stapte op een goede dag een shop in…. Continue reading Mijn eerste tatoeage
Stoppen met Facebook
Waarom zouden wij hier op aarde zijn? Toen ik zestien was dacht ik dat het was om rode wodka-Red Bull te drinken, later dacht ik dat het was om succesvol te zijn in wat ik deed. Tegenwoordig neig ik meer naar ”een keer goed bijslapen”. Sommige mensen zijn hier om hun kinderen op te voeden en anderen om hun god van keuze te dienen. In alle eerlijkheid, ik heb geen flauw idee waarom we hier zijn. Wat ik wel weet: het is niet om op Facebook te zitten!
Dus je wilt stoppen met roken?
Een tijd geleden schreef ik over al het moois dat roken van sigaren is. Nu, zo’n anderhalf jaar later ben ik van gedachte verandert. Continue reading Dus je wilt stoppen met roken?